De "klapper van het jaar 2013" was ongetwijfeld de Landis-uitspraak. De Rechtbank Utrecht (inmiddels Rechtbank Midden-Nederland genaamd) heeft na de uitspraken in Ceteco en Fortis opnieuw een belangrijke en lijvige uitspraak gewezen over bestuurdersaansprakelijkheid. Die uitspraak komt hierna verschillende keren aan bod, omdat we net als in de vorige bundel, hebben gekozen voor een thematische bespreking van de rechtspraak.

2013 was ook het jaar van Imtech, dat na het bekend worden van een steeds omvangrijker fraude in het buitenland haar bestuurders verzocht om hun bonussen terug te geven. Die hebben vrijwillig aan het verzoek gehoor gegeven. De Wet "Claw Back" was nog niet van kracht.

Deze kroniek laat echter vooral door een bonte casuïstiek zien dat bestuurdersaansprakelijkheid aan alle kanten loert, maar ook dat vrijwel elke uitspraak het rechtsgevoel wel bevredigt. We bedoelen maar: wie een procedure begint namens een niet bestaande rechtspersoon, als "bestuurder" van die niet bestaande rechtspersoon een getuigenverklaring aflegt, het toewijzende vonnis namens die niet bestaande rechtspersoon ten uitvoer legt en de wederpartij uiteindelijk opzadelt met een niet executabel arrest na een verloren hoger beroep, verdient het wel een beetje om ook zelf aansprakelijk te zijn.

We hebben er niet naar gestreefd om alle uitspraken uitputtend te noemen en te bespreken. Er is dus "meer van hetzelfde". We hopen wel dat we geen uitspraak hebben gemist die van enig belang is.