De arbitrale beslissingen waren ten gunste van Chevron gewezen in een slepende internationale arbitrage, waarin Chevron vorderingen tegen de regering van Ecuador had ingediend op grond van het Bilateral Investment Treaty (BIT) tussen de VS en Ecuador, omdat er bij een (frauduleuze) veroordeling van Chevron tot betaling van 9,5 miljard dollar in Ecuador sprake zou zijn van rechtsweigering en andere schendingen van het BIT, investerings-overeenkomsten en het internationale recht door Ecuador.
 
Ecuador stelde voor de rechtbank in Den Haag dat het scheidsgerecht niet bevoegd was met betrekking tot de vorderingen van Chevron, dat zijn vonnissen in strijd met de openbare orde en onvoldoende gemotiveerd waren en dat het scheidsgerecht zich niet aan zijn opdracht had gehouden, als gevolg waarvan de beslissingen zouden moeten worden vernietigd. De rechtbank concludeerde dat "geen van de door Ecuador aangedragen gronden voor vernietiging van de arbitrale vonnissen doel treft" en wees alle vorderingen van Ecuador af. De rechtbank bevestigde onder meer dat het scheidsgerecht zich op grond van de bepalingen van het BIT terecht bevoegd had verklaard en wees erop dat, gezien de ernstige aanwijzingen van fraude rond het Ecuadoraanse vonnis tegen Chevron, het scheidsgerecht een geldige beleidsbasis had om een tussenvonnis te wijzen ten gunste van Chevron.
 
NautaDutilh vertegenwoordigde Chevron Corporation en Texaco Petroleum Company in de vernietigingsprocedure. Het team stond onder leiding van Gerard Meijer en bestond verder uit Mirjam van de Hel-Koedoot, Bo Ra Hoebeke, Noura ten Kate, Richard Hansen en Lotte van der Leij.
 
Meer informatie is te vinden in de uitspraak en het persbericht van Chevron.